Şeyx Nümani (əsl adı: Əbu Abdullah Muhəmməd ibn İbrahim ibn Cəfər ibn Katib ən-Nu'mani Bağdadi; ərəb. محمد بن إبراهيم بن جعفر النعماني) və ya İbn Əbu Zeynəb (ərəb. إبن أبي زينب) — X əsr şiə alimi. Soyadı ailəsinin Bağdad yaxınlığındakı Numaniyyədən gəldiyini göstərir. Şeyx Nümaninin Məhəmməd ibn Yəqub əl-Küleyninin şagirdi olduğu bildirilir (təq. 864 – 941).
Şeyx Nümani |
---|
Əhməd ibn Əli ən-Nəcaşiyə görə (təq. 982 – 1058), Şeyx Nümani, Kitabul-Ğeybə ("Qeyb kitabı"), Kitāb al-Farāʾiḍ ("Əmrlər kitabı") və " Kitāb al-Radd ʿalā al-Ismāʿīliyya ("İsmailliyi təkzib etmək kitabı") kimi bir neçə kitab yazmışdır. Ona Təfsir əl-Numani adlı bir təfsir aid edilmişdir. Təfsir kitabı XVII əsr müəllifi Məhəmməd Baqir Məclisi tərəfindən Biharul-ənvar kitabına daxil edilmişdir.
Şeyx Nümani təxminən 981-ci ildə Suriyanın Dəməşq şəhərində vəfat etmişdir.
926-cı ildə (Hicri 313-cü il) Şiraza səfər etmişdir, sonra Bağdada, sonra Şam diyarına səfər etmiş, İordaniyanın vilayətlərindən biri olan Təbəriyyəyə getmişdir. Sonra Dəməşqə daxil olmuş, ömrünün sonlarında isə Hələbə gəlmiş və burada "Kitabul-Ğeybə"ni yazmışdır.
Şeyx Nümaninin şəxsiyyəti barədə bir çox alim təqdirəlayiq ifadələr işlətmişdir və bunlar onun elmi ağırlığını göstərir:
Nəcaşi deyir: "Əshabımızdan olan bir şeyxdir. Böyük, dəyərli, uca məqamlı, səhih əqidəli və çoxlu hədis rəvayət edən bir şəxsdir."
Mahuzi deyir: "Tərifəlayiq, uca məqamlı bir şəxsdir və icazə şeyxlərindəndir."
Kəhhalə deyir: "Müfəssir, mühəddis və mütəkəllimdir."[5]