Alkonost — Slavyan folklorunda əfsanəvi qadın başlı quş. Alkonost bəzi əfsanələrdə fərdi bir obraz kimi qeyd olunmuşdur.[1]
Alkonost | |
---|---|
| |
Mifologiya | Bizans, slavyan |
Cinsi | qadın |
Əlaqəli personajlar | Sirin |
Xarakterik cəhətləri | valehedici oxuma |
Atributlar | cənnət çiçəyi və bükülmüş tumar |
Mənşəyi | Alkonostun obrazı tanrılar tərəfindən alacaqaranlıq dəniz quşuna çevrilmiş Alkion adlı qız haqqında yunan mifinə dayanır. |
![]() |
Alkonostun adı yunan yarı-ilahəsi Alkiondan gəlir. Yunan mifologiyasına görə,[2]
Alkion tanrılar tərəfindən quş (alacaqaranlıq dəniz quşu) şəklinə salınmışdır. Alkonost o qədər gözəl səslər çıxarır ki, onu eşidən hər kəs bildiklərini unudur və başqa heç nə istəmir. O, underworld (ölülər aləmi) dünyasında öz həmkarı olan Sirin ilə birlikdə yaşayır.
Alkonost yumurtalarını sahildə qoyur və sonra onları dənizə yuvarlayır. Yumurtalar çıxanda isə güclü bir fırtına başlayır və dəniz o qədər coşur ki, onu keçmək mümkünsüz olur. O, Slavyan mifologiyasındakı digər quşların – Raroq və Stratimin bacısı hesab olunur.[3]
Xalq əfsanələrinə görə, Alma Xilaskarı Bayramının (ing. Apple Feast of the Saviour) səhəri Sirin alma bağlarına uçub kədərli şəkildə oxuyur. Günortadan sonra isə Alkonost həmin yerə uçur və sevinc içində gülməyə başlayır. O, qanadlarından çilənən şeh ilə oturduğu ağacın meyvələrinə şəfa bəxş edir.
Alkonost haqqındakı süjet Aristotel ("Heyvanlar tarixi", V 542b 4) və Pliniy Starşinin ("Təbii tarix", X 32. 47) qışın ortasında sahil qumlarına yumurta qoyan zimorodok (yun. ἀλκυών) haqqında yazdıqlarına dayanır. Yeddi gün ərzində quş yumurtalarını inkubasiya edir, daha sonra isə yeddi gün balalarını bəsləyir.[4] Bu müddət ərzində dənizdə tam sakitlik hökm sürür və bu günlərə Alkonost günləri və ya Alkion günləri deyilir. Xristian yazılı ənənəsində Alkonost haqqında ilk süjet IV əsrdə yazılmış Böyük Vasilinin "Şəstodnevi" əsərində görünür. Slavyan mətnlərində bu personaj haqqında ilk məlum mənbə IX-X əsrlərdə yaşamış Bolqar Eksarx İoannın "Şəstodnevi" əsəridir. Burada "алкуон(ъ) есть морская птица" ("alkuon dəniz quşudur") ifadəsinin yanlış oxunması nəticəsində ilk dəfə "Alkonost" adı meydana gəlmiş və qədim rus ədəbiyyatında sabitləşmişdir.[3]"Tolkovaya Palea" və ondan götürülmüş "Azbukovniklər" (XVI-XVII əsrlər) Alkonost obrazına daha nağılvari xüsusiyyətlər əlavə edir: o, yumurtalarını dənizin dərinliklərinə qoyur və suyun səthində inkubasiya edir. Alkonostun dənizdə bala çıxarması haqqında motiv rus mənəvi nəğmələrində "Göyərçin kitabı" və "Cəsur Yeqori" haqqında dastanlarda Strafil quşuna aid edilir. XVII-XVIII əsr məcmuələrində isə Alkonost dənizdə üzən yuvada balalarını çıxaran bir quş kimi təsvir olunur.[5]
Latın ədəbiyyatında bu obraz İsidor Sevilski, Albert Veliki və Brunetto Latini tərəfindən xatırlanır. Bu quş haqqında nağıl Qərbi Avropa bestiarilərində də oxunur. Sirin və Alkonost adlı iki antropomorfik cənnət quşu XVII əsrdən etibarən Xronoqraflarda qeyd olunur. Onların ilk məlum adı 1617-ci il Rus Xronoqrafı redaksiyasında rast gəlinir. Əfsanəyə görə, bu quşlar öz nəğmələri ilə insanları o qədər valeh edirlər ki, ruhları bədənlərindən ayrılır.[3]